“İNSAN ÖLÜNCE DE SAÇLARI UZARMIŞ BARIŞ ABİ!...Güzel insanlar, o güzel atlara binip, bedenleriyle gidiyorlar aramızdan. “İyiler çok yaşamaz” sözü de her seferinde kendisini yeniden kanıtlıyor. Bir güzel insan, bir çelebi, bir şövalye bir insancıl o güzel atlardan birisine binip genç yaşta bedenini kopardı bizden.
31.01.1999 Pazar gecesi saat 24.00’ü geçmişti ve ben yatmaya hazırlanıyordum ki televizyonda spiker hüzün dolu bir sesle Barış MANÇO nun haberini okuyordu. “Hayata döndürülmeye çalışılıyor..” demeseydi umutları büyütebilirdik ama bu kötü bir haberdi. Uykum kaçtı. Sancılı bir gece geçirdim; zor uyuyabildim. Sabah erkenden televizyonun kumanda tuşuna korkarak baştım:
“...Manço tüm çabalara rağmen.......” böyle diyordu spiker. Ardından doktor çıkıp açıklama yaptı: “Büyük sanatçı Barış MANÇO maalesef kalp yetmezliğinden............” Sanki yalan söylüyordu. “Hadi canım!” demek geldi içimden. Bunca çocuğa, bunca insanlığa yeten bir kalp bir bedene nasıl yetememişti. Oysa şöyle demeliydi doktor: “Bu sevgi dolu koca bir yüreği taşıyamayarak beden yetmezliğinden...........” Televizyonu kapadım her ölüm sonrası olduğu gibi bir kez daha değerleri değişti her şeyin içim hüzün doldu ve bu sabah yüzümü göz yaşlarımla yıkadım.
Ne zaman böylesine güzel bir yürek atmaktan vazgeçse o güzel dizeleri dolanır dilime:
Ne
Düşen yeşil yaprak
Ne sönen yıldız
Kimi ölüm
Türkülere ses,
Açmaya kararlı güllere
Renk olup,
Yaşamaktır... H.H.KORKMAZGİL
İnsan kalbi durunca mı ölür? Hayır. Toprak olunca mı? Hayır. Gerçek ölüm bu dünyada o ismi iyilik ve güzellikle anacak tek bir insan kalmadığında olur. Bu yüzden ölümsüzlüğü arıyorsa insan, insanlık adına bir şey bırakmalı ardında. Bu anlamda Barış MANÇO ölümsüzlüğün adıdır; çünkü bir değil çok ama çok şey bırakmıştır ardında. Bazı insanlar vardır ki onunla aynı ülkenin vatandaşı olmak ve aynı zaman diliminde yaşamak okşar insanı. O bu insanlardan birisi benim için.
Çocukluğumuza ve gençliğimize damgasını vurdu her dönem Barış MANÇO; sanatta, etik ve estetiği hiç elden bırakmadı ve örnek oldu nesillere. 1980 ve 1990’lı yıllarda adam olan her çocuğun adamlığında ondan izler vardır. Hem çocukluğumuz geçti “Dağlar dağlar” nakaratlarıyla, hem de gençliğimizde “Gülpembe”ye sevdalandık.
Onu hep bir dünya vatandaşı olarak düşünmüşümdür. Öyleydi de zaten. “Türkiye’de değil de bir başka ülkede doğsaydı................” diye sürüp giden cümleler çok söylendi onun için. Türkiye’de ve bir başka ülkede doğan binlerce Barış MANÇO var oysa dünyada. İsimlerini de iyilik ve güzellikleriyle insanlığa kazıdılar. Bir sürü Barış MANÇO da hem Türkiye’de hem dünyada büyüyorlar “adam olacaklar.”
Biraz hata sende oldu Barış abi ; bu dünyayı çok hızlı gezdin bitirdin. Ama bir gün bir açacağız ki televizyonu öteleri gezip gelmiş bize anlatıyor olacaksın hızlı aceleci ve güzel sesinle.
ŞİMDİ HAVA AYAZ MI AYAZ BARIŞ ABİ
ELLERİMİZ CEPLERİMİZDE BİR TÜRKÜ TUTTURDUK
DUYUYORSUN DEĞİL Mİ?
KIŞ YAĞMURLARIYLA BİR GÜN GÖÇTÜN GİTTİN İNANAMADIK...
İnsan ölünce de saçları uzarmış Barış Abi!...
Bülent TOP
